Avonture in Suid-Afrika!

Na ruim 3 weken in Zuid-Afrika heb ik toch maar besloten om nog even een reisverslag te schrijven over al mijn avonturen hier! :)

Na lang twijfelen en uitstellen heb ik eind oktober een vliegticket naar Kaapstad geboekt. Een goede vriend van mij studeerde daar namelijk voor een aantal maanden en het leek me ongelofelijk gaaf om, als hij zijn studieactiviteiten had afgerond, samen een reis door Zuid-Afrika te maken!
Zelf vond ik het ook wel fijn om na 3 maanden thuis te zitten weer eens iets te ondernemen (het solliciteren ging namelijk niet heel gemakkelijk en ik had ondertussen ook al bijna het gehele aanbod van Netflix gezien).

Op 6 november ben ik samen met mijn ouders naar Schiphol gereden en ik ben om 14:40 met Emirates richting Dubai vertrokken. Ik was onwijs blij dat ik met deze maatschappij vloog want het vliegtuig was heel modern, ruim en luxe. Iedereen had een TV schermpje op de stoel voor zich met een groot aanbod aan films, muziek en games. Halverwege de vlucht kregen we ook nog lekker eten, namelijk gerookte zalm met een walnotensalade, lamsvlees als hoofdgerecht en tenslotte nog een heerlijke met chocoladesaus overgoten brownie! Aangezien ik alleen maar vluchten met maatschappijen als Transavia was gewend hoorde je mij niet klagen! Na een vlucht van ongeveer 6 uur landde ik in Dubai om 00:15 lokale tijd, waar ik moest wachten op mijn volgende vlucht naar Kaapstad die om 4:00 vertrok.
Het tweede vliegtuig was iets ouder, maar ik had eigenlijk opnieuw niks te klagen. Ik was allang blij dat ik ongeveer 6 uur heb kunnen slapen van deze bijna 10 uur durende vlucht.

Rond het middaguur kwam ik aan op de luchthaven van Kaapstad en was ik voor het eerst ook écht buiten Europa! (Het vliegveld van Istanbul dat officieel op het Aziatische continent ligt tel ik maar niet mee). Na aankomst ben ik door de douane gegaan en heb ik mijn eerste echte paspoortstempels gescoord, jeuhhh! Vervolgens ben ik naar de aankomsthal gegaan, waar ik Ralph zag. Dat was eigenlijk best een gek moment, aangezien ik hem lang niet had gezien, maar wel regelmatig contact heb gehad via Facebook, WhatsApp, enz. Ik had daarom dus niet echt het idee dat ik hem lang niet had gezien.

We zijn eigenlijk meteen met Ralph’s huurauto naar zijn onderkomen in Stellenbosch gereden. Ondanks dat ik ongeveer wel een idee had wat ik van Zuid-Afrika kon verwachten, had ik eigenlijk al snel mijn eerste ‘mini-cultuurshock’. Toen we op de snelweg reden zag ik namelijk borden die waarschuwden voor overstekende kinderen. Ik kan me namelijk moeilijk voorstellen dat deze borden op bijvoorbeeld de A29 richting Rotterdam zouden staan en dat er ook daadwerkelijk constant mensen over de straat zouden rennen. Daarnaast wonen er schijnbaar ook nog eens mensen in de greppel van de snelweg, wat heel sneu was om te zien en wat de realiteit van de armoede van veel mensen in dit land ook ineens heel snel al dichtbij brengt.

Na ongeveer een halfuurtje aan kwamen we bij Ralph’s accommodatie in Stellenbosch aan, wat helemaal met een hoge muur, een poort en veel bewakingssystemen beveiligd was. Wederom iets wat je je in Nederland eigenlijk niet kan voorstellen.
De eerste dag hebben we niet heel veel gedaan, we hebben het lokale winkelcentrum bezocht en ’s avonds zijn we een hapje gaan eten. Ik had een grote smoothie en een heerlijke burger genomen en moest daarvoor slechts iets van 5 euro betalen, prijzen waar iedereen in Nederland denk ik wel van droomt!

Zaterdag 8 november hebben we voor het eerst echt de toerist uitgehangen. Als eerste zijn we naar Spier gegaan, een wijnboerderij (wie had dat gedacht, Tim aan de wijn?!), waar we een wijn en chocolade proeverij combo hebben gedaan. De wijn was tot mijn grote verbazing nog best te drinken ook! Vervolgens zijn we naar de botanische tuinen van Kirstenbosch geweest, een activiteit die misschien ietwat stoffig klinkt maar dat zeker niet is. De tuinen waren onwijs mooi en ik ben dan ook flink losgegaan met m’n camera! Later die dag zijn we nog naar Century City geweest, een groot winkelcentrum met in het midden een soort van klein Times Square met allemaal knipperende en kleurrijke neonverlichtingen.

De volgende dag zijn we naar Boulders Beach in Simon’s Town geweest, een activiteit waar ik enorm naar uitkeek omdat er een grote kolonie Afrikaanse pinguïns leeft. De beesten geven helemaal niks om de aanwezigheid van de hordes toeristen en je kon er dus zo naast gaan zitten of met ze gaan zwemmen. Later die dag hebben we Waterfront nog bezocht, de (toeristische) haven van Kaapstad met een heel mooi uitzicht op de Tafelberg.

Maandag had Ralph nog een toets en hebben we eigenlijk niks aan sightseeing gedaan. Deze dag heb ik voornamelijk gebruikt om de reis te plannen. Als echte uitstelprofessionals hadden we namelijk uiteraard nog niks echt op papier staan van wat we precies wilden doen.
De volgende dag hebben we weer iets actievers gedaan, namelijk de Tafelberg verkennen! We zijn met het kabelbaantje naar de top van de berg gegaan en hebben daar genoten van het mooie uitzicht. Het was heel helder dus we konden heel veel zien! Vervolgens een stuk over de berg gelopen en wat jongens gezien die wel héééél erg ver gingen voor een foto. Eentje was zover geklommen dat hij op de verste rots zat, met onder hem een behoorlijk lange leegte naar beneden. Ik hoop voor hem dat die foto flink wat likes heeft opgeleverd, anders zou het ook zo zonde zijn van alle moeite.
Na nog een tijdje op de top van de berg te hebben gelopen zijn we begonnen om de berg af te hiken, een tocht die ongeveer drie uur duurde. Het was niet bepaald een fijn aangelegd wandelpad, er waren namelijk best wat steile stukken en losse stenen. En mocht je vallen dan waren het de hekjes met prikkeldraad die je zouden opvangen, een fijne gedachte, kuch hoest proest. Desondanks was het een hele gave hike en hadden we de gehele tijd een prachtig uitzicht over Kaapstad en de omgeving! Alleen een beetje jammer dat ik de drie dagen die volgden amper kon lopen van de spierpijn. :P
De dagen daarna zijn we ook nog naar Kaap de Goede Hoop, Cape Point, Greenmarket Square en Camps Bay geweest. In Kaapstad en omgeving zijn we dus flink bezig geweest met sightseeing, maar we wilden graag meer van het land zien dus zijn we 14 november van Kaapstad naar Johannesburg gevolgen. Daar hebben we een auto gehuurd waar we mee naar Nelspruit zijn gereden, een grote plek die vlakbij het Kruger National Park ligt. Daar hebben we in een hostel overnacht en vervolgens zijn we via Graskop en God’s Window (een plek vanwaar je een onwijs mooi uitzicht hebt op de omgeving) Kruger binnengereden! Ik vond het een gek idee dat je dan eigenlijk zo het domein van de grote wilde dieren betreedt. Onderweg naar het kamp (Pretoriuskop) zijn we meteen wat impala’s tegengekomen. In het kamp zelf zagen we ook nog wat apen. We verbleven in een typisch rond Afrikaans huisje met een rieten dak, perfect om in de stemming te komen voor de safari! En een reis door Zuid-Afrika is niet compleet zonder een braai (barbecue), dus dat hebben we die avond ook nog gedaan.

De volgende morgen stond dan eindelijk de eerste echte safaridag op de planning! We zijn deze dag van Pretoriuskop naar Skukuza gereden, het kamp waar we de volgende twee nachten zouden verblijven. We konden ons geluk niet op, want nog geen 1 minuut buiten de poort van Pretoriuskop hadden we al een groep olifanten gespot! Ik was enorm verrast dat we deze dieren al zo snel zagen, maar dit bleek nog maar een voorproefje van wat er nog zou komen. In de daaropvolgende 20 minuten zagen we namelijk nog meer olifanten, 2 buffels en een neushoorn! En allemaal van maar een paar meter afstand, echt heel gaaf! In een halfuurtje hadden we dus al 3 van de grote Big Five (Olifant, Neushoorn, Buffel, Leeuw en Luipaard) gespot! Later die dag hebben we ook nog een luipaard gespot (alhoewel we deze wel een beetje zagen door het maken van een foto met mijn camera en daar dan flink op in te zoomen), iets wat heel moeilijk schijnt te zijn! Het leuke is dat als er een zeldzaam dier te zien is, dat dit als een lopend vuurtje het park rondgaat. Veel mensen zeggen tegen elkaar waar ze deze dieren kunnen spotten, erg tof!
Aan het einde van de middag zijn we aangekomen in Skukuza, waar we 2 nachten zijn gebleven. Ditmaal niet in een hutje, maar in een safaritent! En onze tent stond zo’n 2 meter van het hek, waar we later die avond een hyena achter zagen lopen! Best spannend allemaal, zeker ook omdat je de geluiden die de dieren maken heel goed hoort als je ‘s avonds in de tent ligt.
De volgende morgen zijn we heel vroeg opgestaan (3:00!) om een ‘morning drive’ te doen in een echte safariwagen met gids. We zijn om 4:00 vertrokken en we moesten met grote lampen naar wild zoeken vanuit de rijdende auto, echt een hele gave ervaring! We hebben meerdere hyena’s, neushoorns, giraffes en flink wat impala’s gespot, niet heel erg veel dus, maar ik heb er geen moment spijt van gehad!
Later die dag zijn we nog een keer zelf met onze huurauto op safari gegaan en toen hadden we meer geluk. We hebben onder andere giraffes, neushoorns, buffels en een hele kudde olifanten en bavianen gespot. We kregen tijdens deze safari ook een tip over een leeuw die net een dier had neergemaaid, dus daar zijn we meteen naartoe gereden. Helaas geen leeuwen meer gespot, maar dat vond ik niet eens zo’n ramp omdat we al zoveel dieren hadden gezien.

De volgende morgen stond de reis van het Skukuza kamp naar Swaziland op het programma. We zijn laat in de ochtend richting een toegangspoort in het zuiden van het Kruger park gereden. Onderweg zijn we nog wat olifanten, giraffes en een nijlpaard tegengekomen (en die vogel met de grote snavel uit the Lion King). Vlak nadat we het park uit waren gereden zagen we in een rivier nog wat krokodillen en een groep van ongeveer 6 nijlpaarden, dus dat was een mooie afsluiter!
We kwamen aan het eind van de middag aan bij de grens met Swaziland. De grens overgaan ging erg gemakkelijk en een kwartiertje later waren we dan ook echt in Swaziland! Ik vond het meteen een wereld van verschil met Zuid-Afrika. Het land oogde namelijk een stuk groener, rustiger en veel minder chaotisch. Na ongeveer een halfuur wat borden van resorts gevolgd te hebben, kwamen we uit bij Hawane Resort, nabij Piggs Peak, waar we hebben overnacht en we wat plannen hebben gemaakt voor wat we de volgende dag allemaal konden gaan doen.
Helaas mocht de voorbereiding niet baten, want de 24 uur die volgden zaten vol met baal- en faalmomenten. Het begon met de zoektocht naar het toerismebureau van Swaziland, wat ergens in de hoofdstad Mbabane verscholen lag. Om 10 uur waren we vertrokken vanuit onze accommodatie en pas rond 12 uur hadden we het na heel veel mislukte pogingen gevonden. De bewegwijzering werkte ons zelfs tegen aangezien de borden niet waren aangepast aan de huidige locatie van het informatiepunt (handigggg). Gelukkig heeft de dame daar ons kunnen helpen met het vinden van accommodatie voor de aankomende nacht en heeft ze wat tips gegeven voor activiteiten die we konden doen. Een van die activiteiten was een Zip-line Canopy Tour in een Nationaal Park, waar we daarna naartoe zijn gegaan. Het ging een hele tijd goed, we zaten zelfs in auto naar het startpunt van de tour toe, maar opeens sloeg het weer om en begon het te regenen en te onweren. Het was niet meer verantwoord om te gaan ziplinen dus moesten we terug, weer een tegenvaller. Het leek een beetje op een download die op 99% is en dat je dan een melding krijgt van ‘download failed’, echt onwijs frustrerend.
Na die teleurstelling gingen we maar opzoek naar onze accommodatie, die we uiteraard niet konden vinden. Van alle accommodaties in het land stonden borden langs de weg, behalve van die van ons. Na ongeveer anderhalf uur koppig gezocht te hebben zijn we weer naar een informatiepunt gegaan en hebben we onze lodge daarna gelukkig snel gevonden! Vervolgens kwamen we er in onze kamer achter dat we de Afrikaanse stekker waren vergeten, en dus niets konden opladen (een als-je-denkt-dat-het-echt-niet-erger-kan momentje dus). De avond hebben we fijn afgesloten in een verlaten en donker restaurant van de lodge. Tsja, soms zit het wel eens tegen, maar ik kon er de volgende dag al wel om lachen. :-)

Tijdens onze 3e en laatste dag in Swaziland zijn we direct naar de Canopy Tree Tour gegaan, wat heel gaaf was. We hebben zo’n 12 keer over een kloof geziplined! Wel typisch weer was dat er van de 5 andere deelnemers er 3 Nederlands waren, daar ontkom je dus blijkbaar zelfs in Swaziland niet aan.
Vervolgens zijn we direct doorgegaan naar een zogenoemde Craft Market. Die wisten we snel te vinden omdat we die de dag ervoor ook al meerdere keren voorbij waren gereden, dus dat scheelde weer. Toen we op de markt aankwamen waren we een van de weinige toeristen, misschien wel de enige twee op dat moment. Iets wat niet ideaal is aangezien de verkopers dan al hun aandacht op jou vestigen. Ik heb er meerdere dingen gekocht, maar na een tijdje had ik het meeste wel gezien. De verkopers die als zombies op je afkomen (het was echt net een scene uit The Walking Dead) waren ook wel vermoeiend. Gelukkig zag ik een grote bus die een lading toeristen dumpte (uiteraard weer Nederlanders), waardoor de verkopers wat meer mensen hadden om zich op te focussen. Even een praatje met ze gemaakt en daarna zijn we vrij snel weer weggegaan, richting de grens met Zuid-Afrika. De grens overgaan ging gelukkig wederom erg vlot. We reden vervolgens richting Bethal, waar we zouden overnachten om de volgende morgen verder naar Johannesburg te rijden, de huurauto in te leveren en op het vliegtuig naar Port Elizabeth te stappen!

Vlak nadat we waren aangekomen in Port Elizabeth gingen we weer opzoek naar een huurauto, iets waarvan we dachten dat het wel snel moest lukken. Het kantoor hadden we gevonden en de auto was uitgekozen, we moesten alleen nog betalen. En dat laatste ging een beetje mis, aangezien Ralph’s creditcard blokkeerde. Het vervelende is dat ik zelf geen creditcard heb en dat ze geen andere betaalpassen of cash accepteerden. Dus een beetje met een baalgevoel een accommodatie geregeld waar we met de taxi naartoe zijn gegaan. Uiteindelijk is het huren van een auto wel gelukt, maar met een ander bedrijf dat gelukkig wel cash accepteerde. Halleluja!

Omdat het allemaal zo rot uitkwam zijn we nog een tweede nacht in Port Elizabeth gebleven, dus niet omdat het zo’n mooie stad was. Zelf vond ik Port Elizabeth een beetje een toeristencomplex in verval, daarnaast had ik in deze plaats ook echt niet het idee dat ik in Afrika was. Het enige leuke van deze plek vond ik een oldschool Arcade Hall, waar we flink wat spellen hebben geprobeerd en daarvoor ook heel ouderwets ‘tickets’ kregen voor het spelen van de spellen, waarmee je daarna een prijs kon uitzoeken. De prijzen vond ik niet echt leuk, dus ik heb de meeste van mijn tickets aan het goede doel gegeven. De rest heb ik aan een arme jongen gegeven die graag een jojo wilde, maar niet genoeg tickets had, de naam van deze persoon begint met een R :P.

De volgende morgen zijn we vertrokken richting Storms River, onze eerste stop op de Garden Route. Deze route schijnt een van de mooiste van Zuid-Afrika te zijn en brengt je via kustwegen en bergroutes naar Kaapstad (of de andere kant op natuurlijk). Rond het middaguur kwamen we aan in Storms River en hebben we even onze koffers uitgepakt, om vervolgens de plek te verkennen. We hebben toen onder andere wat plannen gemaakt voor de volgende dag en nog een mislukte hike ondernomen. We hadden namelijk een verkeerde afslag genomen waar we pas na iets van anderhalf uur lopen achterkwamen, dus dat was nog een llllllange tocht terug! Toen we terugkwamen bij onze lodge was het al bijna helemaal donker, regende het en waren alle eetgelegenheden al dicht. Dus toen zijn we maar met de auto op zoek gegaan naar een restaurantje langs de weg. Uiteindelijk zijn we na wat heen en weer rijden bij een tankshop terecht gekomen (dat was het enige wat nog open was) en hebben we een super-de-luxe avondmaal gehad. (lees: voorgerecht; koekjes - hoofdgerecht; cup a soup - nagerecht; appel). Bijna Michelin-ster waardig zou ik zeggen!

De dag erna was wel weer heel erg geslaagd. In de ochtend hebben we ‘Black Water Tubing’ gedaan, met een band over de rivier dobberen. Het was heel relaxed en leuk om te doen, ik had het alleen iets wilder verwacht gekeken naar de plaatjes en info in de brochure. Maar dat was allemaal te wijten aan de lage stand van de rivier. Ondanks dat was het een zeer geslaagde activiteit!

Later die middag zijn we naar de Bloukrans Bridge Bungy gegaan, waar Ralph wilde gaan bungeejumpen (mij niet gezien!). Ik ben uiteindelijk wel meegegaan naar het springpunt, maar dan als ‘kijker’. Dat vond ik eigenlijk wel prima zo, aangezien we via een pad onder de brug (wat gemaakt was van iets wat enorm op kippengaas leek en ook nog boog bij iedere stap die je erop zette) naar het springpunt moesten lopen. Daar kregen de springers een uitleg en de springvolgorde te horen en probeerden ze de kijkers nog meerdere keren over te halen om wel te springen, waar ik vriendelijk voor heb bedankt. Het springen begon daarna in een vrij snel tempo. Ik vond het heel gek om iemand eerst op de rand te zien staan en 2 seconden later niet meer. Ralph was als een van de latere springers aan de beurt en ook hij was, toen hij op de rand stond, vrij snel foetsie. En een paar minuten later was hij weer naar boven getakeld en vertelde hij hoe gaaf het was. Maar zelfs dat enthousiaste verhaal haalde me niet over om ook te gaan. Nadat alle springers geweest waren zijn we teruggegaan naar de kant, heeft Ralph nog de foto’s en het filmpje van zijn sprong gekocht, en zijn we doorgegaan naar het Tsitsikama National Park. Hier hebben we een beetje rondgelopen en foto’s gemaakt op de rotsen, waar enorme golven op inbeukten. De anderhalfuur die daarna volgden heb ik enorm veel foto’s gemaakt van de onwijs mooie zonsondergang. En dat mocht ook wel een keer, want de afgelopen dagen viel het weer ietwat tegen en was het vaak bewolkt.

Na Storms River zijn we doorgereisd naar Plettenberg Bay, waar we 2 nachten zijn verbleven. We hadden eigenlijk 1 nacht in de planning staan, maar deze plek had zoveel te bieden dat we besloten hebben om er nog een nacht bij te boeken. In Plett zijn we onder andere naar Birds of Eden en Monkeyland gegaan. In deze attracties kon je onwijs mooie vogels en apen spotten, die vrij rondliepen. Veel van deze dieren zijn gewond binnengebracht of als huisdier gehouden en vervolgens gedumpt omdat ze te groot of onhandelbaar werden. Voor zover het nog mogelijk is, worden sommige van deze dieren weer klaargemaakt voor een leven in het wild.
Daarnaast hebben we ook het Tenikwa Wildlife Rehabilitation Centre bezocht, waar we dichtbij de Afrikaanse katten konden komen. Zo hebben we op zo’n 2 meter afstand van een cheeta gestaan, zonder hek ertussen! Ons bezoek aan Plett hebben we afgesloten met een hike in het Robberg Nature Reserve.

De laatste paar dagen van de Garden Route hebben we ook nog een bezoek gebracht aan Oudtshoorn, de struisvogelhoofdstad van de wereld. In deze plek hebben we de Cango Caves bezocht en zijn we naar Highgate Ostrich Showfarm gegaan. Hier hebben we uitleg gekregen over de struisvogel en welke producten zij maken van de dieren. We kregen ook de kans om de dieren te voeren, wat best grappig was. De dieren schijnen niet bepaald slim te zijn en het geheugen van een goudvis te hebben. Dat stralen ze eigenlijk ook wel een beetje uit. Zo vertelde de gids dat als er een struisvogel achter je aanzit, je bijvoorbeeld kan gaan liggen (want ze kunnen 80 km/u rennen dus dat ga je sowieso al niet winnen). Het grappige is dat als je kaal bent, ze je hoofd kunnen aanzien voor een ei. En dan gaan ze gewoon op je hoofd zitten en gaan ze er niet af tot ze doorhebben dat het geen ei is. Het kan natuurlijk ook een leuke grap van de gids zijn maar ik zou er niet van opkijken als het echt zo is.
Daarnaast is het zo dat als je bijvoorbeeld een zak over hun hoofd doet, ze rustig worden. Ze schijnen dan te denken van; ‘als ik jou niet zie, kan jij mij ook niet zien’. De zakken over hun hoofd zagen we aan het einde van de rondleiding over de boerderij, waar je op het dier kon gaan zitten. Dit vond ik eigenlijk een beetje zielig voor de dieren en heb dat dus maar niet gedaan.
Aan het einde van de rondleiding hebben we nog wat souvenirs gekocht en zijn we doorgereden naar Mossel Bay, waar we de nacht hebben doorgebracht.

De volgende dag zijn we meteen doorgereden naar Cape Agulhas, waar het zuidelijkste puntje van het vasteland van het Afrikaanse continent te vinden is. Het onderkomen wat we hadden geboekt in deze plek was een van mijn favorieten van de gehele reis, het huisje was enorm ruim en mooi. Daarnaast hadden we een prachtig uitzicht op de zee en zaten we nog geen kilometer van het zuidelijkste puntje van Afrika af!
Uiteraard zijn we vrijwel meteen naar dat zuidelijkste puntje gegaan en het is dan raar om te beseffen dat je van de ruim 1 miljard mensen die op het continent bevinden, even de meest zuidelijke bent.

Na de overnachting in Cape Agulhas, wat onze laatste stop was, zijn we teruggereden naar Stellenbosch. De laatste paar dagen brengen we daar en in Kaapstad door tot ik 5 december weer op het vliegtuig naar Nederland stap. De maand is echt voorbijgevlogen en ik heb onwijs veel van dit mooie land kunnen zien. Het is een land dat heel veel te bieden heeft, maar zichzelf ook nog flink moet ontwikkelen. Zo bleef ik het soms een beetje ongemakkelijk vinden dat als je bijvoorbeeld naar een toeristische attractie gaat, de bezoekers vaak allemaal blank zijn en het personeel allemaal zwart. Ook de townships waar we vaak langsreden laten zien dat de apartheid, ook al bestaat het niet meer op papier, nog wel degelijk de dagelijkse realiteit is.

Mijn Zuid-Afrika ervaring in 1 woord: prachtiguniekgastvrijcultureelavontuurlijkennogheelveelmeer!

Tot zo ver dit veeeeeeeeeeeel te lange reisverslag!

Adieu!